به گزارش نسیم امروز، حسن قاسمی فرد نسبت به افزایش کانون‌های بیماری هاری گربه هشدار داد و گفت: مردم مراقبت‌های لازم در برابر این بیماری را داشته باشند.

وی افزود: کانون و موردی از ابتلای گربه به بیماری هاری تا سال ۱۳۹۹ در استان گزارش نشده بود اما در این مدت شمار کانون ها افزایش یافته است.

قاسمی فرد تصریح کرد: کانون‌های هاری گربه در سال ۱۴۰۰ به ۲ مورد رسید، سال گذشته یک مورد و در سال جاری تاکنون سه مورد شناسایی شده است.

رییس اداره بهداشت و مدیریت بیماری های دامی اداره کل دامپزشکی خراسان شمالی گفت: پنج کانون هاری گربه شناسایی شده در سه سال اخیر مربوط به بجنورد و یک کانون مربوط به گرمه است که در سال ۱۴۰۰ گزارش شد.

وی خاطرنشان کرد: موارد ابتلای گربه‌ها به بیماری هاری افزایش یافته که نیاز است مردم حساسیت های لازم را در انجام اقدامات پیشگیرانه انجام دهند.

قاسمی فرد گفت: بیماری هاری در گربه ‌های صاحب‌دار از طریق واکسیناسیون قابل کنترل است اما کنترل و واکسیناسیون گربه های بدون صاحب و ولگرد، میسر نیست.

وی تصریح کرد: امسال ۷۵۰ قلاده گربه صاحب دار در استان واکسن های مختلف از جمله هاری دریافت کردند.

رییس اداره بهداشت و مدیریت بیماری های دامی اداره کل دامپزشکی خراسان شمالی افزود: به افراد توصیه می شود که هرگز به گربه های ولگرد نزدیک نشده و از لمس و نوازش این حیوان به جد خودداری کنند.

براساس این گزارش، بیماری هاری از سگ، گربه، الاغ و یا وحوش قابل انتقال به انسان و کشندگی این بیماری ۱۰۰ درصد است، از این رو شهروندان در صورت گزش حیوان، هر چند خراش کوچک به سرعت به مراکز درمانی مراجعه کنند.

بیماری هاری چیست؟

بیماری هاری از طریق بزاق حیوان مبتلا به این بیماری انتقال می یابد و ویروس از محل گازگرفتگی وارد بدن شده و در ماهیچه ها به سمت اعصاب انتهایی رفته و شروع به تکثیر می کند.

در صورت‌ابتلای‌ انسان‌به‌بیماری‌ بعد از طی دوره‌کمون‌(نهفتگی‌) علائم‌اولیه ‌به‌صورت‌خستگی، بی‌ اشتهایی‌، بی‌قراری‌، انداختن آب دهان، گاهی‌ سوزش ‌و خارش‌در محل‌گزیدگی بروز می کند.

در مرحله‌تحریک‌ پذیری‌ علائم‌بی ‌قراری‌، خروج‌کف‌از دهان‌، احساس‌خستگی‌، ترس‌از نور و ریزش‌ اشک‌از چشم‌بروز پیدا می‌ کند.

انسان هار به طور کلی نسبت به تمام محرک های فیزیکی، شیمیایی، حسی و بویایی عکس العمل شدید نشان می دهد، ولی این عکس العمل ها و رفتارهای تهاجمی یک تا پنج دقیقه بیشتر طول نکشیده و در فواصل پیدایش آن ها بیمار خسته و کوفته، آرام و بی حال می افتد.

بیمار به تدریج با افزایش و تشدید انقباضات عضلانی و نخوردن غذا و نیاشامیدن آب ناتوان و فرسوده شده و سپس‌وارد مرحله‌اغما می شود و در اثر انقباضات شدید عضله قلب و بالاخره فلج دستگاه تنفسی فوت می کند.