متن کامل این گزارش تحلیلی به این شرح است:

رژیم صهیونیستی در طول بیش از هفت دهه، نه تنها علیه ملت مظلوم فلسطین بلکه علیه بسیاری از کشورهای منطقه و حتی جامعه جهانی مرتکب جنایات متعددی شده است؛ از اشغال سرزمین‌ها و نقض مکرر حقوق بین‌الملل گرفته تا تجاوزهای مستقیم و غیرمستقیم به امنیت کشورها و ملت‌ها. این رژیم با حمایت آشکار و پنهان آمریکا و برخی قدرت‌های اروپایی، نه تنها از پاسخگویی گریخته، بلکه با گستاخی به مسیر جنایت و اشغالگری ادامه داده است.

مصوبات بین‌المللی علیه رژیم صهیونیستی

در سال‌های اخیر به‌ویژه پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، بار دیگر شاهد صدور مصوبات متعدد از سوی سازمان‌های بین‌المللی علیه جنایات اسرائیل بودیم. که برخی از مهم‌ترین مصوبات عبارتند از:

1. دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) – نوامبر ۲۰۲۴

صدور حکم بازداشت برای بنیامین نتانیاهو و وزیر دفاع وقت اسرائیل به اتهام ارتکاب جرایم جنگی و جنایت علیه بشریت در جریان جنگ غزه.

2. قطعنامه‌های شورای امنیت و مجمع عمومی

شورای امنیت بارها پیش‌نویس قطعنامه‌هایی برای محکومیت اسرائیل به دلیل کشتار غیرنظامیان در غزه و جلوگیری از ورود کمک‌های انسانی مطرح کرده است؛ اما تقریباً همه آنها توسط ایالات متحده وتو شدند.

مجمع عمومی سازمان ملل و شورای حقوق بشر چندین قطعنامه با اکثریت قاطع علیه اسرائیل صادر کردند، از جمله درخواست آتش‌بس فوری و توقف شهرک‌سازی.

3. شورای حقوق بشر سازمان ملل – ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴

گزارشگران ویژه بارها اقدامات اسرائیل در غزه را «پاکسازی قومی» و «جنایت جنگی» توصیف کردند و خواستار پیگیری حقوقی بین‌المللی شدند.

آیا این مصوبات اثرگذار بودند؟

با وجود انبوهی از مصوبات، واقعیت تلخ این است که اسرائیل کوچک‌ترین اعتنایی به این مصوبات نکرده است. این رژیم نه تنها رفتار خود را تغییر نداده، بلکه با تکیه بر حمایت سیاسی، مالی و نظامی آمریکا و برخی کشورهای اروپایی (E3: آلمان، فرانسه و بریتانیا) به نقض آشکار حقوق بشر ادامه داده است.

از سوی دیگر، این کشورها هیچ تلاشی برای اجرای مصوبات نکرده‌اند و حتی در بسیاری موارد خودشان سد راه اجرای عدالت شدند. نمونه روشن آن وتوی مکرر آمریکا در شورای امنیت است که مانع از هر اقدام عملی علیه رژیم صهیونیستی شده است

تناقض آشکار در برخورد با کشورها

در حالی که اسرائیل آزادانه از اجرای مصوبات می‌گریزد، همین سازمان‌های بین‌المللی وقتی به موضوع ایران می‌رسند، کاملاً متفاوت عمل می‌کنند. ایران به‌عنوان کشوری مستقل و حق‌طلب که زیر بار هیچ زورگویی و تهدیدی نمی‌رود، بارها هدف قطعنامه‌های سیاسی و غیرمنصفانه قرار گرفته است. این رفتار دوگانه نشان می‌دهد که سازمان‌های بین‌المللی در عمل به ابزاری برای فشار به ملت‌های مستقل و حمایت از قدرت‌های زورگو بدل شده‌اند.

نقش آمریکا و کشورهای اروپایی

همانگونه که اشاره شد ایالات متحده با استفاده از حق وتو، عملاً به سپر دفاعی اسرائیل در سازمان ملل تبدیل شده است.

کشورهای اروپایی (E3) هم با سیاست‌های دوگانه، در ظاهر از حقوق بشر سخن می‌گویند، اما در عمل با حمایت تسلیحاتی و سیاسی از رژیم صهیونیستی، شریک جنایات آن هستند.

جنایات آمریکا و اروپا و دروغ‌پردازی و اتهام‌زنی مشترک علیه کشورهای مستقل، امروز نه تنها برای ملت‌های مظلوم جهان بلکه برای ملت‌های خودشان نیز آشکار شده است.

پیشنهاد اصلاح ساختار سازمان‌های بین‌المللی

به نظرنگارنده برای جلوگیری از تکرار این وضعیت و پایان دادن به سلطه قدرت‌های زورگو، می‌توان پیشنهاد داد:

1. در تصمیم‌گیری‌های سازمان‌های بین‌المللی به‌ویژه شورای امنیت، به‌جای دولت‌ها، نمایندگان واقعی ملت‌ها یعنی اندیشمندان، صاحب‌نظران و محققان منتخب مردم هر کشور حضور داشته باشند.

2. هر کشور حداقل ۵ نماینده مردمی در سازمانهای بین المللی داشته باشد که بدون نفوذ دولت‌ها، در مورد پرونده‌های ارجاع‌شده رأی دهند.

3. اجرای این آرا الزامی باشد و هیچ قدرتی نتواند با پول، نفوذ یا وتو مانع اجرای عدالت شود.

4. باید جلوی چنین رفتاری گرفته شود که رؤسای دولت‌های قانون‌شکن با زدوبندهای سیاسی، ملت‌ها را به سمت جنگ و ویرانی سوق دهند.

ترس پنهان غرب از رژیم صهیونیستی

به نظر نگارنده، امروز ایالات متحده و دولتمردان کشورهای اروپایی بیش از هر زمان دیگری از دست‌نشانده خود، یعنی رژیم صهیونیستی، دچار ترس وهراس شده‌اند. آنان می‌دانند که هیولایی را پرورش داده‌اند که هیچ مرزی برای جنایت نمی‌شناسد و اگر تا دیروز سران و ملت‌های مظلوم منطقه را قربانی ترور و خشونت می‌کرد، فردا می‌تواند همان روش‌ها را علیه خود آنان به کار گیرد. این رژیم در طول دهه‌ها از سوی همین دولت‌ها آموزش دیده و با پول و سلاح و حمایت سیاسی آنان تقویت شده است؛ اکنون همان سلاح ممکن است به سمت خودشان برگردد.

بدون شک امروز سران آمریکا و اروپا از سایه خود نیز هراس دارند، چه رسد به رژیمی که بارها نشان داده هیچ ارزشی برای جان انسان‌ها قائل نیست. این ترس نه از قدرت واقعی اسرائیل، بلکه از سیاست‌های اشتباه و حمایت‌های کورکورانه‌ای ناشی می‌شود که غرب در طول سال‌ها از این رژیم داشته است. حمایت‌هایی که امروز همانند بومرنگ، امنیت و آرامش خود آنان را تهدید می‌کند.

در پایان باید بگویم ، سازمان‌های بین‌المللی در برابر رژیم صهیونیستی عملاً بی‌خاصیت شده‌اند، اما در برابر کشورهای مستقل مانند ایران، با هماهنگی کامل و سخت‌گیری مضاعف عمل می‌کنند.

این رفتار نشان می‌دهد که بازنگری جدی در ساختار و ماهیت تصمیم‌گیری این نهادها ضروری است؛ زیرا تا زمانی که دولت‌های زورگو تعیین‌کننده باشند، عدالت و صلح جهانی هرگز محقق نخواهد شد.