به گزارش نسیم امروز، دکتر محمد ابراهیم محمدی در یادداشتی به موضوع حقوق شهروندی پرداخته است.

متن کامل این یادداشت به این شرح است:

ما برغم توسعه ارتباطات و مواصلات هنوز با کاروان جهانی فاصله زیادی داریم و بهتر باشد که بگویم فرهنگ توسعه را بخود نگرفتیم و حرکت و رفتارمان را بسیاق توسعه تغییر ندادیم

در خراسان شمالی که هنوز آثار استان شدن در آن به سختی قابل باور وپذیرش است ؛ وسائط نقلیه انحصاری استان در چند اتوبوس مثلاً وی ای پی خلاصه میشود ؛ اتوبوس های که اگر برنامه خاص، مراسم و یا آخر هفته ای باشد همین حداقل ها نیزکمیاب و دسترسی به استان و یا خروج از آن به مصیبتی عظما میشود !

حال در این استان که بعید می دانم بزودی و حتی در دهه های اخیر اتفاقی رخ دهد و چشم مردم به امکانات و ظرفیت های نقلیه جدیدی روشن شود؛ همین چند اتوبوس هم برغم اینکه می توانند الگوی رضایت و مشتری مداری باشند اسباب دلخوری و آزردگی میشوند!

هرچند بعید می دانم دستگاههای اجرایی و نظارتی بتوانند این مشکل دم دستی را حل کنند و مردم را در استفاده از وسائط ارتباطی از سر ناچاری به همین حد اقل ها امیدوار نمایند اما از باب یک‌ شهروندی که می تواند تذکر بدهد یادآوری می کنم:

نخست: فاصله بین بجنورد و حداقل تهران بیش از ۸۰۰ کیلومتر نیست اما این فاصله گاهی با همین ماشین های ویژه و گران بالغ بر ۱۴ ساعت به طول می انجامد !

کسی نیست بپرسد آیا رانندگان این ماشین های مثلاً جدید نمی توانند قابلیت برنامه ریزی و نظامندی درستی بیابند تا بشود برای ایاب و ذهاب و امور اداری و آموزشی روی آن حساب باز کرد؟

آیا پس از گذشت اینهمه سال از دوره اتوبوس های قدیم بنزی که راننده بالای سرش می نوشت« ما مسئول جان شما هستیم نه کار شما» و بقاعده کسی جرئت اندک اعتراضی نداشت و...هنوز هم همان قاعده ناچاری و لابدی حاکم است! یا میشود به دلیل بهبود وسائط و راه ها انتظار نظم و مدیریت را برای برنامه ریزی داشت!

دوم: احترام به حقوق مسافر و تعهد به مقررات جاری از تکالیف مسجل رانندگان و اتحادیه های مسافربری است

یکی از این حقوق توقف برای فریضه نماز است.

چگونه میشود که رانندگان محترم بعضا در مکانهای دلخواه رستورانی یا در تاخیرهای بلند مدت مبادی خروجی توقف طولانی میکنند اما برای اقامه نماز های فریضه فرصت حداقلی ندارند !

نگارنده مکرراً با برخی رانندگان محترم بجنورد و شهرستانهای وابسته همسفر شده ام اما متاسفانه نسبت به توقف برای فریضه نماز وبخصوص صبح بی مهر و کم لطف بوده اند!

آیا رانندگان برای این معروف مهم تکلیفی ندارند و اگر دارند می توانند زیر پا بگذارند!

آیا این مورد جزو حقوق مسافران محسوب نمیشود

آیا اگر راننده محترم و یا برخی از مسافران میلی به اقامه نماز نداشت؛ راننده می تواند از این حقوق مسلم چشم پوشی کند ؛حتی اگر کسی اعتراض نکند !

بی اعتنایی به برخی موارد هرچند دم دستی و به نظر برخی از رانندگان محترم غیر مهم موجب میشود انسان چراغ قرمز های بزرگ و خطرناکتری را با همین تلقی و ذهنیت رد کند و هزینه های سخت و سنگینی را بر جامعه تحمیل نماید