به گزارش نسیم امروز، حضور میدانی در کف جامعه و نگاهی از سر دلسوزی و انصاف برای آینده جامعه اسلامی، در تمامی بخش ها نشان می دهد که ضرورت فرهنگ سازی برای نجات نوجوانان، جوانان و سایر اقشار جامعه از گرفتار شدن در منجلاب آسیب های اجتماعی و تبعات آن امری اجتناب ناپذیر است.

دولت باید با برنامه ریزی و تامین اعتبارات مورد نیاز و به صورت جدی وارد مقوله فرهنگ سازی در تمامی زمینه های اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی از جمله اعتیاد، طلاق، حاشیه نشینی، سرقت و سایر ناهنجاری های اجتماعی شود؛ چرا که نادیده گرفتن و یا قصور دستگاههای متولی زیر مجموعه دولت به فرهنگ سازی های مستمر از طرق مختلف، می تواند در آینده ، هزینه های جبران ناپذیر فراوانی را به جامعه و در نهایت به نظام اسلامی تحمیل کند.

امروز دستگاههای فراوانی متولی آموزش و فرهنگ سازی در جامعه هستند و به صورت مستقیم و غیر مستقیم اعتباراتی را برای این مهم دریافت می کنند؛ اما آیا شیوه این فرهنگسازی و پیشگیری از آسیب های اجتماعی که خروجی آن بتواند به کاهش آسیب ها در جامعه منجر شود مورد ارزیابی و نظارت مستمر قرار می گیرد.

یکی از عوامل مهم پیشگیری از آسیب های اجتماعی، اشتغال و جلوگیری از بیکاری و اتلاف وقت نوجوانان و جوانان و پرکردن اوقات فراغت آنان با برنامه هایی است که بتواند به آینده آنان و تامین اقتصاد خانواده کمک کند.

بدون شک بیکاری به عنوان مهمترین معضل اجتماعی، آسیب های فراوانی را به روح و روان جوانان جامعه وارد می کند؛ اعتیاد، سرقت، قتل و درگیری های خانوادگی و اجتماعی، زورگیری و رفتارهای خشن، اختلافات شدید خانوادگی و طلاق و دهها آسیب دیگر از جمله ناهنجاری های است که به واسطه بیکاری و به تبع آن هزینه های زیادی را به دستگاههای انتظامی، قضایی و ... به جامعه و نظام تحمیل می کند.

نگارنده بر این باور است که اشراف کامل بر مدیریت و کنترل آسیب‌های اجتماعی از سوی دستگاههای متولی با توجه به قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی به منظور حمایت از همه افراد کشور در برابر رویدادهای اجتماعی، اقتصادی، طبیعی و پیامدهای آن می تواند تضمین کننده حل و کاهش بخشی از آسیب های اجتماعی باشد.

امروز رفع آسیب ها و ناهنجاری‌های رفتاری فردی، خانوادگی و اجتماعی نظیر اعتیاد، ‌خودکشی، ولگردی،‌ تکدی گری و ... که موجب کاهش یا از دست دادن کارآیی و عملکرد مثبت خانواده و گروه‌های اجتماعی می‌شود، باید در دستور کار تمامی نهادها، دستگاهها و NGOهای فعال قرار گیرد تا به این وسیله از فشارهای شدید اجتماعی و روانی ناشی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی بکاهد.

گرچه نمی‌توان یک آسیب اجتماعی را از سایر آسیب‌ها جدا کرده اما برای کاهش آن باید با بهره گیری از تمامی امکانات موجود برنامه‌ریزی کرد.

یقینا کاهش آسیب‌های اجتماعی مستلزم تلاش برای توسعه سرمایه اجتماعی باید به‌صورت جامع مورد توجه مسوولان نظام قرار گیرد و در این راستا مردم باید بیش از مسئولان در این امر مهم نقش آفرینی کنند.

مردم در اجرای برنامه ها و طرح های کاهش آسیب ها باید با دولت همراهی کنند تا دولت بتواند از با مدیریت و تقویت سیاست های اجتماعی، تقویت برنامه‌های مبتنی بر هویت دینی،‌ ملی و قومی، تقویت برنامه‌های مبتنی بر ایجاد نشاط و امید در جامعه به پیشگیری از آسیب های اجتماعی همت گمارد.

همچنین سمن ها و نهادهای مردم نهاد می توانند با تقویت و توسعه مشارکت مردم ، و با فرهنگ‌سازی و ترویج الگوهای موفق در بخش های مختلف ، تقویت آموزش های مهارتی به مقاوم‌سازی افراد در برابر تهدیدات آسیب‌های اجتماعی کمک کنند.

به نظر نگارنده رسانه ها نیز باید به عنوان پل ارتباطی بین مردم و مسئولان به نقش و رسالت خطیر خود به پیشگیری از آسیب های اجتماعی بپردازند.

رسانه ها با اطلاع رسانی به هنگام، آگاه سازی و جریان سازی های موثر به عموم مردم به ویژه جوانان که بیش از دیگران در معرض آسیب های اجتماعی قراردارند، باید سهم زیادی را در کاهش این آسیب ها به خود اختصاص دهند.

به نظر می رسد عدم توجه کافی به تبعات انتشار اخبار به ویژه اخبار حوزه حوادث اعم از سرقت، قتل، خودکشی، طلاق و خبرهای تلخ دیگر که خود به نوعی ترویج و آموزش این نوع آسیب ها محسوب می شود؛ رسانه های دیداری و شنیداری در افزایش و رشد آسیب های اجتماعی مسئولند و باید در نوع و نگارش و نحوه اطلاع رسانی خود، تجدید نظر کنند.

نویسنده : علی خادمی