به گزارش نسیم امروز، متن این دستنوشته به این شرح است:

آدم ها را در حالت عادی نمی شود سنجید، در وضعیت برابر وعادی همه خوبند.

هنر این است که انسان در وضعیت خشم و شهوت و ریاست هم خوب باشد.

رفیق ما تا وقتی ریاست نداشت به غایت متین و محجوب بود اما از وقتی ابلاغ ریاستش امضاء و صفش از ما جدا شد، خُلقش هم تغییر کرد. نه حوصله جواب دادن داشت ونه وقت برای گپ‌و گعده. تصور کنید به گونه ای تغییر کرد که با یک تکه کاغذ خودش را عالم تر و داناتر از همه احساس کرد.

در جلسات هم به گونه ای که گویی حضرت جبراییل بهترین مصلحت را به ایشان تلقین می کند انتظار داشت همگان ایشان را فصل الخطاب خویش بدانند.

با خود فکر کردم مگر چه اتفاقی افتاده که اینهمه تغییر در ایشان پدید آمده؟

پیامبران هم قبل وبعد بعثتشان اینچنین نبودند! البته می دانستم بخش اعظم این ذهنیت سازی ها به بادمجان های دور قاب چين ایشان مربوط است. همان هایی که کاسه لیسی را خوب بلدند والبته با طناب دوستمان به خواسته هايشان می رسند.

همانها که صف ایشان را از دیگران جدا وهاله های تقدیسی در وجناتش می نمایانند!

عجیب است... زمانه تا انسان را بدجور نپیجد وحالش را نگیرد رهایش نمی کند !

خوش بحال کسی که دانست از کجا به کجا آمده وبرای چه آمده و بداند فردا چگونه چلانده می شود ودر جايی بدتر از اولش رها می شود..و دیگر آن معصومیت ،پاکی وصداقت نيز وجود ندارد.

ما برخی از مقامات را دیگر مثل گذشته تقدیس نمی کنیم ،برای ایشان مثل گذشته صداقت وزلالی قائل نیستیم.

چون اینها را آنگونه که می نمایاندند نیافتیم؛ برخی از ایشان در شهوت قدرت خودشان را سرمست کردند و برخی فرصت نگاه کردن به پیرامون نداشته وخویش را ژن برتر یافته وخلایق را هرچه لایق دیدند و ....

من هیچ وقت آرزو نمی کنم مثل ایشان باشم، بلكه آرزو دارم بیش از آنکه بالا باشم، پایین باشم وخاکی.. زلال و فروتن..

این فراز برای این روزهاست !

"...ولاتفتِنّي بالبَطَر"