به گزارش نسیم امروز، متن این دستنوشته به این شرح است:

مدیرانی که در سن پختگی وکار به دلایل مصلحت های فرادستان وشرایط ناصواب پیش آمده، ناگزیر در عزلت وانزوا قرار گرفته اند، شیرمردانی هستند که در قفس محبوس شده و شرایط وزمینه ها از ایشان دریغ شده است!

ظلم محرومیت از خدمت وعدم استفاده درست وبه موقع از تجربه وجوانی، ستم مضاعفی است که در سایه ملاحظات و تشخیص های غلط انجام می گیرد.

مدیران پاک دست و باتجربه ای که بی هیچ دلیلی جز ملاحظات شطرنجی، توجیهی برای بی اعتنایی به دانش، توان وتجربه ایشان نیست؛ هدر رفت سرمایه هايی هستند که مردم ونظام برای به بار نشستن آن متحمل شده اند.

این حکایت، کم از فرار نخبگان به خارج ندارد.

همانگونه که این مهاجرتها هیچ احساسی را نمی گزد؛ این دست تغییرات مصلحت اندیشانه هم خاطری را آزرده نمی سازد.

ازاین جمله است بازنشستگى نیروهای توانمند وتحصیل کرده که بی هیچ مقاومتی با همه تجربه، توان،دانش وجوانی بازنشسته شده ومحروم از همکاری می شوند.

در ماه های گذشته شاهد بازنشستگى تنی چند از دوستانم بودم که باوجود برخورداری از مدارک بالا و مرتبط بازنشست شدند.

اینها که از فارغ التحصیلان دانشسراها هستند، باسن شناسنامه ای ۴۵ سال بازنشسته می‌شوند.

تصور کنید چقدر زمان نياز است تا نیرویى در تجربه،دانش وتخصص، تربیت شود تا همپای ایشان گردد !

متاسفانه نگاه ما به نیروهای اینچنینى، بجای آنکه فرصت باشد تهدید است !

بجای اینکه از رفتن ایشان متأثر شویم، خوشحال می شویم ! خوشحال از اینکه پستی آزاد میشود ونیروی تازه واردی می آید اما... !

آیا می دانید بین این دو نیرو چقدر فاصله است؟

بی اعتنایی ما به منابع انسانی زبانزد است..

تا وقتی به منابع انسانی نگاه راهبردی نداشته باشیم همیشه وهمه جا عقب خواهیم بود.

منابع انسانی هم می تواند توسعه دهد، فرصت بسازد و هم منابع بیافریند.