بیست و هفتم رجب، محمد امین(ص) در غار حرا که میعادگاه او و پروردگار بی همتایش بود با وحی جبرئیل و نزول سوره ی علق به پیامبری برگزیده و پرچمدار دعوت الهی به دین اسلام شد. اسلام آیین و چراغ راه هدایت بشر برای رسیدن به سعادت واقعی و حقیقی است.

هنگامی که رسول اکرم(ص) عهده دار رسالت الهی شدند، شبه جزیره ی عربستان شرایط اجتماعی و فرهنگی نامناسبی داشت. به همین دلیل پیامبر اسلام، نخست دعوت به اسلام را به مدت سه سال مخفیانه و از نزدیکان خویش آغاز کردند.

نخستین کسانی که به دین اسلام ایمان آوردند، دو تن از بزرگان تاریخ بشریت و نماد انسانیت، حضرت خدیجه(س) و حضرت علی(ع) بودند که همراه و همیار رسول اکرم(ص) در راه گسترش این آیین آسمانی شدند.

هنگامی که اسلام به وسیله ی انسان هایی حق طلب پذیرفته شد و به مرور شرایط دعوت آشکار فراهم آمد، حضرت محمد(ص) به فرمان ایزد منان دعوت به این دین توحیدی را آشکارا و همگانی کرد.

خالق یکتا به وسیله ی وحی به نبی مکرم(ص) فرمان داد و فرمود: «آشکارا آن چه را مأموریت داری بیان کن و از مشرکان روی گردان؛ ما شر استهزاء کنندگان را از تو دور می کنیم.»

دین اسلام که در تضاد با جاهلیت و تبعیض بود، برای مشرکان و ستمگران قابل پذیرش نبود به همین دلیل آنان به مخالفت و دشمنی با فرستاده ی الهی برخاستند و شرایط سخت و دشواری را برای حضرت محمد(ص) و پیروانش به وجود آوردند.

این امر سبب شد تا پروردگار، فرمان هجرت به شهر مدینه را صادر کند و این چنین پیام آور وحی به همراه اصحاب شان راهی آن دیار شدند و برگی دیگر از تاریخ اسلام ورق خورد. این هجرت فصل تازه ای را به روی حضرت محمد مصطفی(ص) و اسلام گشود و مبدا تاریخ مسلمانان قرار گرفت.

مردم مدینه از دین اسلام و پیامبر رحمت و مهربانی، استقبال کردند و این دین را با جان و دل پذیرفتند. رسول اکرم(ص) مسجدالنبی را با یاری مردم در این شهر بنا نهادند که پایگاه بزرگی برای گسترش و ترویج دین اسلام شد. حضرت محمد(ص) در مدینه منشور حکومتی اسلام را پایه ریزی کردند و همگان را برای اداره ی حکومت فرا خواندند.

پس از گذشت سالها، اسلام نه تنها در سراسر شبه جزیره ی عربستان گسترش یافت بلکه پیام این دین مبین به سرزمین های دیگر نیز رسید و افراد بسیاری به اسلام روی آوردند.

پیامبر اکرم(ص) در سال هشتم هجرت تصمیم به فتح مکه گرفتند و با یاران خویش رهسپار مکه شدند. سپاه اسلام به آن دیار رسید و مکه فتح و بت ها به فرمان آخرین فرستاده ی الهی در هم شکسته شد و پیروان دین اسلام به موفقیت بزرگ دیگری دست یافتند.

پیامبر اکرم(ص) در سال دهم هجرت برای مراسم حج به مکه رفتند و پس از برگزاری حج در راه بازگشت به شهر مدینه در محلی به نام غدیرخم، حضرت علی(ع) را به عنوان ولی و جانشین خویش معرفی کردند.

سرانجام حضرت محمد(ص) پس از گذشت چند ماه در 28 صفر سال یازدهم هجری قمری در 63 سالگی چشم از جهان فروبستند و به دیار حق شتافتند و مسلمانان بزرگترین حامی و تکیه گاه خویش را از دست دادند.

حضرت محمد مصطفی(ص) آینه ی انسانیت، شجاعت، ایثار، رشادت، بزرگی، معنویت و عدالت بودند و برای بشریت همچون ستاره ای درخشان محسوب می شدند. ایشان در روزگاری که ظلمت و تباهی در سراسر این گیتی سایه افکنده بود، چراغ راه هدایت ساکنان زمین برای رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی شدند.

در پایان گزیده ای از سخنان معصومان درباره ی مبعث پیامبر(ص) را مرور می کنیم:

** حضرت فاطمه(س): پروردگار بزرگ، به پایان همه ی کارها دانا بود و بر دگرگونی های روزگار در محیط بینا و به سرنوشت هر چیزی آشنا. محمد صلی الله علیه و آله را برانگیخت تا کار خود را به اتمام و آنچه را مقدر ساخته به انجام رساند... پس خدای بزرگ تاریکی ها را به نور محمد روشن ساخت و دل ها را از تیرگی کفر بپرداخت و پرده هایی را که بر دیده ها افتاده بود، به یکسو انداخت.

** حضرت علی(ع): خداوند، حضرت محمد را به حق برانگیخت تا بندگان خود را از پرستش بت ها رهایی بخشد و به پرستش خود راهنمایی کند و آنان را از پیروی شیطان نجات دهد و به اطاعت خود کشاند... خدای سبحان برای وفای به وعده ی خود و کامل گردانیدن دوران نبوت، حضرت محمد را مبعوث کرد؛ پیامبری که از همه ی پیامبران، پیمان پذیرش نبوت او را گرفته بود. نشانه های او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارک بود.

** حضرت مهدی(عج): خداوند محمد(صلوات الله علیه و آله) را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.